Dostlarımızı hep,
kötü günlerimizde yanımızda olmadıkları için suçlarız...
Ailemiz bize hep yakın olmalıdır...
Acaba neden?
Arkadaşlıklar günlük, sevinçler geçici, acil durumların sonu da sessizliktir...
Aşk hep ulaşılmaz olmalı,
Kıskançlıklarımız da öfkemizde...
Duygular içimizde...